Days passed, and the dusts of my eyes are thrown into an extraneous land similarly to my unknown future. I keep looking for opportunities in second person, uncovering an ego far away from the superego and just next to the id. The honour from my ancestors don’t follow the streets of my fate; there is none either to offer a slice of dried bread or an olive in the search for taste; the days even don’t bring a man so you can count the years. Thus, I result to be growing up with no purpose of accomplishment, but with an integrity of knowledge incited within the doubt that surrounds it. I am not the one, I am not the other, not the one of many, I am the immigrant aged 2013.
The first version (in Greek):
Μετανάστης ετών 2013
Οι μέρες περνούν κι οι σκόνες των ματιών μου απλώνονται σ’ έναν τόπο τόσο ξένο όπως το άγνωστο μέλλον μου, αναζητώ ευκαιρίες σε δεύτερο πρόσωπο, ξεδιπλώνοντας μια ανακατασκευή ενός εγώ πιο πέρα από το υπερκειμενικό και δίπλα στο αντικειμενικό, η τιμή των προγόνων μου δεν ακολουθεί τους δρόμους της τύχης μου, δεν μου δίνει ούτε ένα κομμάτι ξερό ψωμί, ούτε ελιά στης νόστιμιας την αναζήτηση, δεν μου φέρνει καν έναν άνθρωπο για να μετρήσω τα χρόνια, κι έτσι φτάνω να μεγαλώνω όχι με σκοπό την εκπλήρωση, αλλά με την ακεραιότητα της γνώσης που θεριεύει στην αμφισβήτηση που την περιβάλλει, δεν είμαι ένας, δεν είμαι ο άλλος, ούτε ο ένας από τους πολλούς, είμαι ο μετανάστης ετών 2013.
